اشعار

آتش کـشـید فـتـنــۀ ابـلـیـس خانه را           سوزاند چـشم تنگ حسد آستانه را

دنبال یک بهانه به هر در زدند، که           پـیــدا کنند بهـر تعـرض، بهانه را

باید غلافْ روضه بخواند برای مـا           بـایــد شـنـیــد دردِ دل تــازیانه را

طوری زدند مادرما را که بعد ازآن           بــالا نـبــرد از اثــر درد شـانه را

دیدی که کاردست علی داد،کینه ها           دیدی ندید کشتی داغـش کـرانه را

در خاطر کبوتر زخمی چه نقش بست           دیگرنخورد با دل خوش آب و دانه را

تقــدیــم روح مــادر سادات می کنم           این چند بیت مختصر و عامیانه را

عشق یعنی دل سپـردن در الست             از می وصل الهی مـستِ مست

عشق یـعـنــی ذكر نــاموس خـدا             یا علی گفتن به زیر دست و پـا

عشـق یـعـنی جـلـوۀ صـبـر خــدا            شــرم ایــوب نـبـی از مـرتضی

عشق بر دلـداده فــرمان می‌دهـد             عاشق جان داده را جان می‌دهد

عشق باعث شد كه دل سامان گرفت              پشت درب خانه زهرا جان گرفت

عـشـق یـعـنـی انـقلاب فــاطــمـه             از كــبـودی چـشــم تـار فـاطمه

عشق یعـنی عـشق نــاب فـاطمـه             بـیت الاحــزان خــراب فــاطمه

دارد غـریـبی تـو نـفـس گـیـر می شـود        باید به پشت در بـروم، دیـر می شود
در بـاغ خـرم من و تــو، یا علـی ببـین         بـاد خـزان چگونه سـرازیر می شود

این دشمن حرامی و روبه صفت، چـرا        اینجا برای شیـر خـدا، شیـر می شود
دربین شعله، سوره ی تکویر خواندنی ست        این سوره پیش چشم تو تفسیرمی شود
درپشت در، به راه تو می جنگم و ببین        این میخ ها،به سینه ی من، تیرمی شود
این درشکست و دختر من هول کرده است        او را به حجره ای ببرش، پیرمی شود
اجـــر رســـالت پـدرم را گـرفــتــــه ام        با ضـرب در، ز فاطمه تقدیرمی شود
زین پس دگر نیاز به امَّـن یجیب نیست        دارد دعـای فـاطـمـه درگیـر می شود